1. Yazı

Kadim dostum Eyüp C. ile zamanın birinde, kafalarımız hafif güzelken, birer bira alıp, dükkânlarına gitmiştik.

Yapının damına çıkıp, asma talvarının altına oturdukdu.Birden gözümüze ( aslında algımıza ) , gökyüzünün berrak, insana tarifsiz bir varoluş/yokoluş duygulanımı veren ,asılı bir kubbe gibi duran ,sonsuz lâciverdi ( Nazım Hikmet ) örtüsü takıldı.

Gece yarısı olmuş, çevredeki tarlaların üzerindeki otların rutubetinin ,toprakla karışık lezzetli rayîhası , lezzetli bir aş gibi genzimizden geçip, ciğerlerimize doluyordu.

Eyüp C., birden , umulmadık bir sorguya, sade bir cümleyle kapı açtı.

“” Ne kadar da şeffaf görünüyor gökyüzünün lâciverdi” sözcükleri, doğaçlama dökülüverdi dudaklarından.GÖKYÜZÜ, sanki sözcük,sözcük aşağıya inip, EYÜP C.’nin dilinden bilinmek mi istemişti!

Ya da o an , a lâhza, o sözcüklerin raslantısal bir zorunluluğu mu vardı , varolacaktı!

( Jack MONOD, raslantı ve zorunluluk )

“Şeffaf bir perde ama yine de yukarda ne var,ne yok ,az çok görümüyor muyuz birader “diye yürüdü gecenin içinde EYÜP C.

Benim iflâh olmaz gökyüzü /  varoluş- varlık nedeni,nasılı  ( akademik dilde ontoloji )  aramalarım,sorgularım, sabırlı yürüyüşümün içinde, EYÜP C.’nin,  hiç de farkında olmadan , bir zaman “ şeffaf perde” diye betimleme /niteleme sıfatlandırması şeklinde vücuda getirdiği bu tamlamanın, cidden bilinçaltı itkisi olduğunu düşünüyorum .

Bugün hâlâ “”O ŞEFFAF PERDE “ yerinde, ASILI duruyor.Biz , yürüyüp, gidiyoruz.

“İnsanın kendisini,doğasından gelen sınırlamalar ve yetersizlikleri olan kimliğinden özgür hissettiği anlar vardır.

Böyle anlarda,küçük bir gezegenin bir noktasında , ebedi ,anlaşılmaz olanın soğuk ama derinden etkileyici güzelliğine hayretler içinde bakarak durduğunu hayal eder;yaşam ve ölüm içine akar, o an, ne evrim ne kader yoktur, yalnızca ama yalnızca VAR OLMAK vardır.””

Bunu, bu içselleşmeyi , bu yükselmeyi ,insanların çoğundan beklemek ,yanlıştır.

Orda yani yaşamla ölümün kıyısında durup, ŞEFFAF ÖRTÜNÜN ,KENDİNCE korkutucu anlamsızlığına bakarken , kendi varoluşunu duymak ister.

ANCAK, duyamaz.

Burada , DİN duygusu imdadına yetişir.

Başını eğer ve kendini sorumluluktan kaçırır.

(öyle zanneder )

Evrenin ,kendinde yansıması olan SONSUZ AKIL minnacığını/ miniğini / kuantasını /kuantumunu  cüzünü) çeker,atar bulunduğu yerden.

Çünkü o “ sonsuz lâciverdi bahçe”nin görkemi , insanı korkutur,halen korkutmaktadır.

Bu korkma ve nedensizlik / anlamsızlık gibi görünen GÖRKEMLİ batakta, DİN ,ona sonsuz rahatlık vaat eder,vaat eder görünür.

Özgürsün DİYE sesler duyar insan,değişik yönlerden. Hepsi de ,kendilerinin düzenlediği ,kendilerine bağlı olan bir özgürlükten söz eder.

((Biz her peygamberi, ancak kendi kavminin diliyle gönderdik ki, onlara (Allah'ın emirlerini) iyice açıklasın. Allah dilediğini saptırır, dilediğini de doğru yola iletir. O mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.

İbrahim suresi ,4. Ayet , kuran

Diyanet işleri bşklığı…))

İRAN ŞAHI’na karşı koyan ONBİNLER , bir sabah uyandıklarında , bu kez de MOLLALARIN sallandırdığı iplerin ucunda asıldıklarını gördüler.

MOLLA kılıklıların akrep iğnesiyle, yengeç kıskaçları arasına sıkışıp kaldılar.

ARTIK çok geçti.

YÜZBİNLERCE yıldır , yolunuzu seçemiyorsunuz.

İSA, yeryüzü krallığını kuracaktı!

Kurmadı henüz.

Kuracak mı, bilmiyoruz.

RAB YAHOVA, şahitleri aracılığıyla yeryüzüne nizam getirecek.

BEKLİYORUZ…

ZAFER hani islamındı!

HSYK üyesi bir “yüksek şuur”, aslolanın İslam terbiyesi ve düzeni içinde yaşamak olduğunu,çalışmaların bu yönde olması gerektiğinin altını çiziyor.

Müslümanların kitabı kuranda, “biz ol deriz olur” diyor yani kuran sözüyle KÜN…

Peki neden olmuyor o zaman , islamın allahı neyi bekliyor,neden bekliyor!!!

Keza diğer Allahlar.

Bütün Allahlar, kadiri mutlak,her şeye gücü yetiyor diye bildiriliyor bize.

PAPA her Pazar,Vatikan meydanında binlere sesleniyor.

SONUÇ sıfır.

Her yıl binlerce Müslüman hacca gidiyor, SUUDİ kazığını yiyerek,MAZOHİST bir şekilde ülkesine dönüyor.

Bıraktığı yerden kötülüğe devam ediyor.

SONRA ,birileri , bir İNİN içinden haykırıyor: Müslümanlık bu değiiiiil,yanılmayın.

(Bu Allah'a hiç de güç gelmez. İBRAHİM SURESİ, 20. Ayet)))

Madem islamın allahına güç değil,yapıver birader de yeryüzündeki kötülük bitsin,en azından en alt sevyeye insin.

Bir ses: bana , insanın kötülüğünden Allah sorumlu değil diye bildirmişti Caner taslaman.

Ben de ona , madem allahınız sorumlu değil, neden iyilik de kötülük de benden diye bildiriyor kitabında(!) diye sormuştum.

HENÜZ cevap gelmedi…

Binlerce kelle ,tekbir getirilerek kesiliyor.

Yine aynı ses: Müslümanlık bu değiiiiil…

BUDİSTLAR, kutsal şehirleri Lhasa’da ,her gün borularını öttürüyorlar.  

DİN , insanın kapitalizmden önce bulduğu en zorlu sömürü düzenidir.

Tertemiz bir gecede, “ o sonsuz lâciverdi bahçeye” bakıp, ŞEFFAF perdenin arkasına bakabildiğiniz an, hayli ileriye gitmişsiniz demektir.

Bekliyorum.