20. bölüm

Önceki bölümümüzü , TARSUS İDMAN YURDU ile bitirmiştik.Bu kez, TİY ile başlayalım anlatmaya ancak 1970-73 arasında TİY genç takımında olduğumu, 73 baharında ,antrenör İsmet Sözmen ile antrenörlük anlayışının zayıflığından dolayı ters düşüp, yönetim kurulunca ,süresiz kadro dışı bırakıldığımı da unutmayınız.

Çoğunluk TARSUSLU , rengimizin sarı lâciverd oluşunu, kurucularının  Fenerbahçe tutkunu oluşuna bağlar.Bu tarihi hatayı düzeltelim artık.

Tarsuslu gençler, Mersinli gençlerle , o günkü “” top sahası” olan , bugünkü  merkez parkta maç yapacaklardır.Eski Kasaplar çarşısına gidilir yani bugünkü tadilat gören “ eski çarşıya”. O kadar topçuya yetecek kadar , iki renk,yalnızca SARI ve LÂCİ renkli kumaşta vardır.Takımın rengi  ,bu durumda mecburen sarı-lâcivert olur.Olur da , ertesi güne formaların yetiştirilmeleri gerekmektedir.Şimdi KIZILMURAT mahallesine , tatlıcı Develi’nin ordan girerseniz,az ilerde,sağda KESKİN GÜVENLİK vardır.İşte o bina , zamanında nenemin iki numaralı ağabeyi Mahmut Dayımızındı.Aile içi bir sorundan dolayı Mahmut dayı, soyadı BURHANOĞLU’nu, Borhan’a çevirmiştir.O evde, büyük kızı MUAZZEZ HANIM ve arkadaşları , kolçaklı dikiş makinaları ile sabaha kadar TİY’in ilk formasını dikerler.

Yıllardır belediyeye , evin görünür , ayakaltı  bir duvarına  , bir plâket assanız da , TARSUSLU bu hoş hatırayı UNUTMASA diyorum ama…

Her şey , “”Ama””” da kalıyor…

Bir haftasonu, yakın arkadaşım Ali Ş. ile BİSAN marka “tekerimi(*)” yağlıyoruz. Evimizin girişi , az da olsa ,çift taraflı çiçeklikli idi. Birden bir fayton durdu ve içinden, anneannem ile dedem indi. Böyle ani gelişlere pek de alışkın değildik açıkcası.Baştan savma bir hoş geldinizle içeri girdiler.

Bir süre sonra babam, küt diye kapının önüne çıkıp, son derece boğuk ve üzüntülü bir ses tonuyla “Çağırmadıkça içeri gelme oğlum” demez mi!

Kardeşim ELİYEŞİL’de ilkokula başlamış,her sabah BİSAN’la götürüyorum okula.Kafamın içi allak bullak oldu.Nasıl oldu , o zaman da bilemedik.Annem, birden Çukurova fabrikasında çalışmaya başladı. Her sabah, bir özel araba gelip, annemi işe götürüyordu.Aklım erdi ereli annemi, hep evde görmeye alışmış biri olarak, bu işi nasıl yadırgadığımı tarif edecek cümleleri kuramadım.

Şimdi de.

Bu durum, babamın ikinci mide kanamasını geçirmesine neden oldu.Apar,topar hastaneye kaldırıldı babam.

O yıl nasıl geçirildi! Kâbustu ,tek kelime ile.

 Kışın , Tarsus’a müthiş bir sel geldi.Yani ÇUKUROVA’ya.Günlerce yağmur yağdı.Hastaneden stada doğru akan RASİM DOKUR caddesi, resmen ırmak oldu.Bizim mahalleyi ( o zaman MİTHAT PAŞA idi ) bir uçtan bir uca çevreleyen KALBURCU DERESİ, ha taştı ha taşacak.Yığınla kum torbasıyla,mahallemiz korundu.Selin ardından KALBURCU DERESİ dolduruldu, güzergâhı değiştirildi.Bu dolgunun üzerine , birkaç sene sonra , SANAT okulunun karşısındaki, 7şer, 8er katlı binalar dikildi.

Ne güzel, ne akıllı bir şehirleşme değil mi!!!

XX Başlıktaki resmimiz, anlattığımız büyük selin , ORDUMUZ tarafından çekilen TARSUS ovası hava fotoğrafıdır.