1. Öykü

Mersin'e , 1985 gibi gelmiş, ben, kamu sektöründe çalışırken , bir iş takibi uyarınca tanışmış, dost,arkadaş olmuştuk.

Hâlâ görüşürüz ama azalan oranda!
Yıllar,yılları kovalıyor, dotluğumuz ,kendi akarında yürüyüp,gidiyordu. Sosyal demokratım dedikçe, "Ciğerim, demokratın sosyali,filan olmaz, sosyalisti hiç olmaz .DEMOKRASİ ,kendine özgüdür" dedikçe , sinirlenir, "Sevgili SUNGUR, teoriye katkıda mı bulunuyorsun" diye imalanır, ben de "Elbette, teori , kuran ayeti midir ki, çıktığı yerde duracak,donacak, gelişmeyecek , geliştirilmeyecek " dedikçe , anlaşamazlığımız derinleşirdi.

AMA birbirimize , hiç bir zaman saygısızlık etmedik.Bulunduğu yerde, GÖNÜLDEN duruyordu,bu da çok hoş , yüksek insani bir hâldi ki, az bulunur bir damardı , diger İNSAN ve insansılar bağlamında...

BENZERLERİ, yığınla su başlarını tutup, akçalarına akça katarken , kendisi , birgün ve hatta(!) uzunca bir mesafeyi, yayan yapıldak yürümüştü.EHLİYET almayı aklına dahi getirmemiş , parasız yatılı okumuştu "yaşamını"...

Ben , "" o günlerde"", sırasıyla AKSİYON-ZAMAN gazetesi, AYDINLIK dergisi, bir Pekeke haftalık yayın organı ( valla adını unuttum) gibi yayınlara ABONE idim.
Askerde(*), TAARRUZ/ İSTİHBARAT kurmay hocalarımdan , en doğru bilgilenmenin , komutanın bizzat kendisi tarafından , yapılan bilgilenme olduğunu öğrenmiştim.
(*) O yıllarda , TÜRK ordusu henüz FESHEDİLMEMİŞTİ...

Kardeşimin tasviriyle , " Ağabey, senin aylık kağıt masrafın , cep harçlığından daha mı fazla ne" serzenişine uyumlu olarak, geniş bir yelpazede , güncel EKONOMİ-POLİTİK zemini, elbetteki takip etmek zorunda hissediyorum kendimi.

1.Bomba...
Çocukluk arkadaşımın işliğindeyiz.(*)
(*) İşyeri...

""Ulan " dedi, " Sen cemaate mi girdin , ne halt ettin" diye sorgulandı.
"Tövbeee, nerden çıktı yâhu " dedim...
"Benim gibi bir heyvanı, hangi ahır kabûl eder, sen nasıl böyle soru sorarsın bana" diye çıkıştım.

"O geldi de" dün buraya , lâf senden açılınca, "" Hüseyin Bey cemaate girdi, sizin nasıl haberini olmaz efendim" demez mi!

"Ölçüsü neymiş , delili neymiş, beni cemaat toplantılarında falan mı görmüş" diye sürdürdüm !
Bizim naif, saf ve temiz kardeşliğim de, "Yahu , sen ZAMAN gazetesi, AKSİYON dergisi sürdürümcüsüymüşsün (abonesi) " deyince,dellendim.

"Ulan ben aynı zamanda AYDINLIK dergisi, PEKEKE dergisi , bilmem ne gazetesi sürdürümcüsüyüm de. Ne yapacağım şimdi!

Ben , merak ettiğim alanların bilgilerini, bizzat kendi yayın organlarından almayı yeğlerim, ne yapacaktım, 2.- 3. el mi bilgi toplayacaktım. 
GAZETE bayilerinde, yığınla ZAMAN satılıyor, alanların hepsi CEMAATÇİ mi...Tut ki cemaatçi. 
Başkaca cemaatlerin de yayın organları yok mu!
Ne yapalım şimdi! Hangi ölçüye göre tavır alacağız! Ya da bir tavır almak zorunda mıyız!" şeklinde sürdürdüm konuşmamı.
BİZİM kardeşlik, ikna oldu sonunda.
ARADAN yıllar geçti.
Sıkça bulunduğum bir yarı okur/yazar topluluk lokaline gelmeye başlamıştı.
Birgün , elinde "yazdığı" bir kitapla geldi.İmzaladı, lokale bıraktı gitti.Kitap, Mersin'e geldiği günden o yana, temasının olduğu insanları anlatıyordu.
Ben, ilk tanıştığı, üç beş kişiden de biriydim üstelik...BUNA rağmen , """ Kitapta yer verilmediğime "" şaşmazsınız umarım.
Takip eden bir günde, lokal işletmecisi , "Benim neden kitapta olmadığımı ""sorar...

Yanıt , çok yürek burkan cinsindendir :
"Bu kitapta ,cemaatçi arkadaşlara yer yoktur efendim"...

DÜŞÜNCEYE nasıl ket vurulur.
NASIL baştan savma bilgi edinilir .
DÜŞÜNCE eyleminde, nasıl derinlik olmaz.
ELEŞTİREL düşünce hakkını kullananlara,nasıl KUDUZ muamelesi yapılır !

Uzatmayalım değil mi!

YAZIK...

AĞLA (*)sevgili yurdum ...
AHMAKLIĞINA ağla...

(*) Bu "ağla" emir kipli fiili çok severim.

GRANADA'ki muhteşem sarayının terasından, ağlayarak memleketini seyreden , son "endülüs emevi" halifesine,annesi söyler ve ekler: Devletini göğüs göğüse çarpışarak koruyacağına, karı gibi eteğimin altına saklanarak ağlıyorsun.

KAYBETTİN çünkü adalaetten ve merhametten uzaklaştın.

ELBETTE kaybedecektin.