20. yüzyılın ilk çeyreğini yaşarken , üzerinde yaşadığımız gökcisminde, şu ana değin bulageldiğimiz bütün bilgiler “şüphe “altındadır diye söze girelim.

ŞÜPHELİLER listesinin en başında da, “DİN “ diye tariflediğimiz , kurumsallaşmış BASKI aracı yer almaktadır.

ZİRA “tanrının” üzüm bağındaki TİLKİLER, yüzyıllar boyunca kendilerini , inananlara , kehribar kokulu , bakınca İÇİ cam gibi görünen , ÜZÜM taneleri gibi göstermek ikiyüzlülüğünden geri durmamışlardır.GERÇEK, maalesef, bu şekilde açık ve masumane bir şekilde oluşmamıştır.

O halde, meseleyi daha açık , beliğ bir şekilde koymak için,  gezegenimizdeki halihazır yaşamsal duruşumuza , mutlaka canı gönülden bakmak durumundayız.

YAŞAMSAL duruşumuzun adı , VAROLMAK sorunsalıdır.

Kısaca en kestirme halimiz ya da halimizin en kestirme ifadesi, tanımı budur.BU sorunsalın milliyeti-dini-diyaneti-enflasyonu-döviz karaborsası – parlementosu- dünya lideri falan yoktur.

PEKİ gezegenimizde, varolmakta olduğumuzu nasıl anlatabiliriz!Ya da anlatabilir miyiz…İlk okunuşta, hayli saçma ,tuhaf bir önerme gibi geliyor.

GELİR, geliiir. Dübür korkusuyla, günah korkusuyla , ramazan sabahlarında, haybeye elde kuran, cûz takip etmeye, mukabeleye gitmeye benzemez bu “” varlık-yokluk” sorunu!!!

Kusura bakmayın,azcık kaidenizi kaşıyın ve farkında olmaya gelin!!!Şimdi, izninizle biraz derinlere dalalım(mı), kulaç atalım,nefesimizi idareli kullanalım…

HADDİ zatında, olmak fiili , varolmak-yaşıyor olmakla zaten eşdeğerdir.AYNI yönde esen,ruhsal esintilerdir.Bu durumda, ortada OLMAK varsa, zaten tarife, betimlemeğe, izaha gerek yoktur.

“KENDİ” kendini, kendiliğinden varolmak suretiyle göstermektedir “” varolmak”…

Biz bu durumun ciğerini anlamak açısından, derinlere kulaç atalım teklifinde bulunuyoruz sizlere.

Bir derenin çağıldaması…

Karın, efsûnlu bir şekilde gözümüzün önünden dökülüşü…

Yağmurun,adeta bir müzik bestesi gibi,toprağa düşüp, damla damla saplanması…

DOĞUM odasının kapısında,ilk bebeğini beklerken dört dönen babanın,aniden kapalı kapıdan ,koridora taşan yeni yaşam çığlığını duyduğu andaki, yüzüne dolan tariflenemez şaşkınlık dolu , sevinç sağanağı.

BUNLARIN hepsi, etiyle buduyla,kaşıyla, gözüyle “ OLANLAR” dır.

Boyu bellidir.

Bosu bellidir.

Kilosu belli.

YANİ OLANların hepsi , bellidir.

FAKAT!!!

 21. Yüzyılın ilk çeyreğinde, tepemizde,alıcı kuş gibi dolanan…

KİMBİLİR…

Belkide “” kasten “” dolandırılan umacı, muamma,OLMAKTA ya da OLMAMAKTAlığı, yüksek tartışma ve su götürür olan, “ tek tanrılı dinlerin “ Rabbi ya da allahı meselesidir.

DİKKATLİ okuyucu, “ tek tanrılı dinlerin Rabbi- allahı” diyerek, bir kategori,sınıflama-ayrımlama, bir tespit ortaya koymaya çalıştığımı,hemen anlayacaktır.

BURADAN iki yol çıkagelir:

“ çok tanrılı dinlerin bir rabbi “ olabileceği meselesi ki bu durumun papucunun dama atılmasının üzerinde, yüzyıllar geçti.

Veee, “” tek tanrılı dinlerin Rabbi dışında ,ayrıca ve onların da üzerinde bir “” RAB”” olabileceği anlayışı.

Hadi biraz daha derine kulaç atalım…

“ Bir şeyin tarifinden , o şeyin mutlaka varolduğu veya varolması gerektiği çıkmaz”…Çıkmaz çıkmamasına da!

Bizim bu halimizle, iki omzumuz arasında taşıyıp, içinde de AKIL denen özün varolduğunu anlayageldiğimiz başımızla; bu gezegende neden varolduğumuzu, nasıl varolduğumuzu   açıklayabilmemiz, yine yarım kalıyor.

BİLMİYORUZ nedenleri.

Biliyorum, Yahudiler, hristiyanlar, Bahailer, şahitler, Şintocular  ve hele de kaskatı Müslümanlar… Hepsi de bulundukları tribünlerden yüksek sesle , Allah kulluk etmek üzere, bu gezegende bulunduğumuzu haykıracaklar!

İkinci bölümümüze kadar efendim.

SABIR…

Lütfen…