Tarsus’a doğarken…

Evet.

Tarsus’u ,üstelik de ruhunu yaşayabilen TORPİLLİ nesiller için, eski ağızla söylersek ; TEMELLÛK edebilenler için memleket , bir ateşli hummadır, sıtma nöbetidir.Şakayla dersek,herhalde  ol nedenledir  ki,memleketin sulak alanlarında , kırsalında ,zîyade sıtma ağacı,yani OKALİPTÜS ekilidir.

ZORBAZ oteli…

Ya da PARMAKÇALI kahve…

Bu satırlar yazılırken ( 2014 sonbahar,2015 kış ), eski ZORBAZ otel yıkılmış,yenisinin ince sıva sevyesindeki inşaat aşamasına gelinmişti.

Bugün KIZILMURAT mahallesine , kaymakamlık binasının doğu tarafından girerseniz,sağkolunuzun köşebaşındaki, inşaatı süren yapıdır ZORBAZ otel.

ZORBAZ MUSTAFA EFENDİ  (ZORBAZ sözcüğünün , muhtemelen “zorba” sıfatı olabileceğini düşünüyoruz ) , aile soyağacımızın , ( 1700lerin başında)  , yazılı halinin en tepesinde duran kişi.ZORBAZ vakfı da, onun adının sürgitini sağlamak üzere kotarılmış.Ailenin bu tarihten öncesi de var mıdır Tarsus’ta! Şahsen olabileceği kanaatindeyim.Yıllardır ,başta BÛRHAN , yani ailenin anıldığı adın  ve ZORBAZ kelimelerinin nerden,nasıl geldiğini,alımlandığı sorageldim.

Bulamadım.Kimse bilmiyor neyin ne olduğunu.

Ne acı.

Maalesef, ülkemizdeki geçmiş zamanlara yönelik duyarsızlığın,kâğıt kalem oynatmamanın, yazılı bilgiden zîyade sözlü bilgiye güvenmenin , zorunlu  sonuçlarıdır .

Buna rağmen yılmadan ancak ümitsizce , biraz da tesadüflere sığınarak , aramaya ,sormaya devam ettim.

İnanın ,bu dileğim , çabam geri çevrilmedi!

 BÛRHAN sözcüğünün ,muhtemel kökeni hakkında,ikisi de bilimsel araştırma olarak anılabilecek bilgiye ulaştım .

İlerleyen bölümlerde ,bu bilgiye döneceğiz.Şimdi, ZORBAZ oteli öncesine gidelim.

Benim doğduğum ellili yıllarda, memleketin ağır ortamı diyebileceğimiz PARMAKÇALI kahve idi ZORBAZ oteli.

Ağır beyler,oturaklı adamlar burada oturur, söz sohbet eder, tavli(!) atar ,” kemo”(*)  ve diğer kâğıt oyunları oynarlardı.Belleğimin kayıtlarında  ,hayal meyâl , babamın elimden tutup PARMAKÇALI kahveye gidişimiz ,benim , utana sıkıla gazoz içişim yaşlanmaktadır.

İşte şimdi , ince sıva kısmına geliyoruz artık.

PARMAKÇALI kahveden mahalleye girip de, sağ kolunuzda sizi karşılayan sokağa dönünce , iri kıyımca bir konak-ev sizi karşılar.

Bir Kasım ayı,vakît öğlene doğru…

1954 yılının Kasım ayının,ondokuzunda, öğlene doğru, ebem NAZPERVER ki, muhtemelen zamanın Tarsus’un büyük bir bölümü eline doğmuştur, anamın kasığından beni alır,sarıp sarmalar ve ömrümce abla saydığım Çiçek Hanım’a verir.Ailemin, benden  önce, yitirdiği bir kız evlâdı vardır. Bundan dolayı, pek bir ihtimam,önem verilmiştir bu kez anamın gebeliğine.